اين شعر از زبان کيست؟

بیت زیر را فراوان از شاهنامه با افتخار نقل می کنند با این تصور که از زبان یکی از پادشاهان یا سرداران ایرانی است:
اگر سر به سر تن به کشتن دهیم
از آن به که کشور به دشمن دهیم

در حالی که:
اولا، این بیت در شاهنامه چاپ مسکو و چند نسخه ی دیگر به صورت زیر است:
همه سر به سر تن به کشتن دهیم
به آید که گیتى به دشمن دهیم

ثانیا، این بیت از زبان دشمنان ایرانیان است. سپاه افراسیاب ـ شاه توران و دشمن ایرانیان ـ برای ترغیب و تشویق او به جنگ با رستم، این سخن را بر زبان آوردند. بنابراین جمله ای نیست که ایرانیان بتوانند به آن افتخار کنند.

در شاهنامه می خوانیم:

چنین گفت لشکر به افراسیاب
که چندین سر از جنگ رستم متاب

تو آنى که از خاک آوردگاه
همى جوش خون اندر آرى بماه

سلیحست بسیار و مردان جنگ   
دل از کار رستم چه دارى بتنگ

. . .

همه سر بسر تن بکشتن دهیم
به آید که گیتى بدشمن دهیم

چو بشنید افراسیاب این سخن
فراموش کرد آن نبرد کهن

بفرمود تا لشکر آراستند
بکین نو از جاى بر خاستند