اگر زرتشتي ها چنين سفارشي از زرتشت داشتند...

به قلم مدیر سایت
امام صادق(ع) فرمود:
نهی رسولُ اللّهِ(ص) أن یؤکَلَ ما تَحمِلُ النَّملَهُ بِفِیها و قَوائمِها.
رسول خدا(ص) از خوردن چیزی که مورچه با دهان و پاهای خود حمل می کند، نهی فرمود.
منبع: کافی، ج 5، ص 307، ح 11

اگر زرتشتی ها چنین حدیثی داشتند، چقدر روی بی آزار بودن دینشان حتی نسبت به مورچه، مانور می دادند! آنقدر در دین زرتشتی ستم ممنوع است که زرتشت اجازه نداده چیزی را که مورچه می برد خورده شود! خوردن آنچه مورچه می برد سبب دلسنگی می شود! نباید مانع رزق و روزی هیچکس حتی مورچه شد! دین زرتشتی دین مهربانی است و…

آنقدر تفسیر می کردند و می گفتند و می گفتند که گوش فلک را کر می کردند و چقدر افراد را با همین یک جمله جذب دینشان می کردند. زرتشتی ها یک شعار بی ارزش (پندار و گفتار و کردار نیک) دارند، چه ها که نمی کنند!

اما ما مسلمان ها آنقدر از این قبیل حدیث های ارزشمند زیر دست و پایمان ریخته که به آنها توجه نمی کنیم!

کافی ج 5 ص 307

برخورد زرتشتی ها با مورچه
در کتاب های زرتشتیان، به کشتن مورچه حتی مورچه ای که در زندگی مردم نیست، سفارش فراوان شده. کشتن مورچه ای که دانه می برد ثواب بیشتر دارد و گاه کشتن مورچه دانه کش به عنوان کفاره ی برخی گناهان مطرح شده؛ در اوستا آمده است که کفاره ی کشتن سگ آبی، کشتن حیوانات فراوان از جمله کشتن ده هزار مورچه دانه کش است! (ر.ک: وندیداد، ج 3، ص 1429 ـ 1430 فرگرد 14)

در کتاب سد در بندهش، در 23 ثواب کشتن مورچه ی دانه کش برابر با کشتن شیر بیشه یا بینا کردن کور دانسته شده.

طبق کتاب مینوی خرد، شادترین زمین، زمینی است که لانه ی حشرات شر (از جمله مورچه) را در آن ویران و نابود کنند. (مینوی خرد، بخش 4، بند 8)

صد در بندهش ص 93، در23